Η ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει οξείες και χρόνιες νόσους, καλύπτοντας ένα ευρύτατο φάσμα της ανθρώπινης παθολογίας.
Στην Ομοιοπαθητική, παρόλα αυτά δεν ξεχωρίζουμε ασθένειες, αλλά ανθρώπους ασθενείς. Κάθε άρρωστος είναι μία ξεχωριστή περίπτωση που δεν μοιάζει με καμιά προηγούμενη.
Στην ομοιοπαθητική ισχύει η αρχή του συντονισμού. Όταν η ζωτική δύναμή μας έρθει αντιμέτωπη με κάποιο νοσογόνο παράγοντα τότε αντιδρά και παράγει συμπτώματα.
Αυτό γίνεται όταν ο νοσογόνος παράγοντας είναι ισχυρότερος από τον αμυντικό μας μηχανισμό.
Σύμφωνα με την αρχή του συντονισμού ο οργανισμός κάθε δεδομένη στιγμή είναι ευαίσθητος σε νοσογόνα ερεθίσματα ενός μόνο επιπέδου.Ένα άτομο μπορεί, παραδείγματος χάριν, να παρουσιάζει ανοσία στην γονόρροια είτε επειδή είναι πολύ υγιής ή γιατί είναι πολύ άρρωστος και δεν συντονίζεται με το επίπεδο επενέργειας της γονόρροιας.

Έτσι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα θεραπεύουν σύντομα, και πολλές φορές άμεσα, οξείες ασθένειες,  χωρίς  τις παρενέργειες που έχουν τα χημικά φάρμακα.

Στις χρόνιες ασθένειες τα ομοιοπαθητικά φάρμακα στοχεύουν στο αίτιο που τις έχει προκαλέσει. Έτσι ο ασθενής απαλλάσσεται από την ασθένειά του εντελώς.